Toczeń i stwardnienie rozsiane - nowe trendy w leczeniu

środa, 08 sierpnia 2018 11:46
Autor Promocja

Toczeń rumieniowaty układowy - jest chorobą autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy które normalnie chroni ciało przed infekcjami, uszkadza i atakują zdrowe tkanki ciała. Chociaż istnieje kilka różnych postaci tocznia, klasyczny pacjent z toczniem to zwykle młoda kobieta z kombinacją symptomów takich jak gorączka, nabrzmiałe gruczoły limfatyczne, wysypki (szczególnie wysypka na twarzy w kształcie motyla), zapalenie stawów, zmęczenie, wypadanie włosów, ból w klatce piersiowej lub w jamie brzusznej, owrzodzenie jamy ustnej i problemy neuropsychiatryczne takie jak ból głowy, utrata pamięci, zaburzenia nastroju i / lub dezorientacja.

Nowe sposoby leczenia chorób autoimmunologicznych

Leczenie tocznia obejmuje stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), kortykosteroidów, leków immunosupresyjnych takich jak metotreksat i leków eksperymentalnych takich jak dożylnie stosowana immunoglobulina i witaminy lub przeciwutleniacze.

Podczas gdy przyczyna tocznia nie jest znana, teorie na temat jego pochodzenia obejmują genetykę, infekcje i wadliwe przetwarzanie produktów odpowiedzi immunologicznej. Chociaż jest to choroba trwająca całe życie, objawy mają tendencję do cyklicznych zmian naprzemiennych o okresach zaostrzeń i remisji. Osoby chore na toczeń są również narażeni na duże ryzyko zachorowania na chorobę nerek.

Leki dożylne na toczeń

Terapia infuzyjna odnosi się do wszystkich leków podawanych dożylnie, czyli przez żyły lub przez tętnice. Leki te są na ogół podawane w jednostce infuzyjnej w szpitalu. Ilekroć przepisywany jest lek dożylny, pacjenci powinni omówić z lekarzem czas leczenia i sposób przygotowania podania. Jest to szczególnie ważne, ponieważ wiele leków podawanych w zespole infuzyjnym tłumi układ odpornościowy.

Należy zachować ostrożność w przypadku wszystkich leków podawanych w infuzji. Pacjent musi być w dobrym stanie zdrowia bez aktywnych infekcji. Leki we wlewie nie powinny być podawane przed lub bezpośrednio po operacji, w tym po chirurgii jamy ustnej. Wszelkie zabiegi, takie jak kolonoskopia, które mogą prowadzić do konieczności wykonania biopsji, również uzasadniają odłożenie infuzji. Pacjenci powinni zmienić termin infuzji, jeśli nie czują się dobrze i powinni poinformować o tym swojego lekarza przed wizytą.

Nowe sposoby leczenia stwardnienia rozsianego obejmują

Terapie iniekcyjne: Obejmują interferony beta (interferon beta-1a i interferon beta-1b) i octan glatirameru, które są lekami modulującymi odporność, zaprojektowanymi w celu zmniejszenia częstości i nasilenia nawrotów choroby.

Terapie doustne: Dostępne jako leczenie drugiej linii, a w niektórych przypadkach leczenie pierwszego rzutu w przypadku nawracających postaci stwardnienia rozsianego. Leki te obejmują fingolimod, fumaran dimetylu i teriflunomid.

Leczenie przeciwciałem monoklonalnym: Przeciwciało monoklonalne jest produkowaną w laboratorium cząsteczką stworzoną do specyficznego wiązania się z komórkami docelowymi lub białkami. Przeciwciała monoklonalne, takie jak Natalizumab blokują potencjalnie uszkadzające komórki odpornościowe przedostające się do mózgu i rdzenia kręgowego. Rytuksymab zmniejsza ilość specyficznego typu limfocytów zwany komórką B CD20, która przyczynia się do uszkodzenia osłonki mielinowej. Alemtuzumab wyczerpuje wszystkie zasoby limfocytów.

Chemioterapia: Przeznaczona szczególnie do ciężkich postaci rzutowo-remisyjnych i wtórnie postępujących stwardnienia rozsianego, leki stosowane w chemioterapii, takie jak cyklofosamid, hamują układ odpornościowy i zmniejszają ilość komórek odpornościowych powodujących stan zapalny.