Muzyka brytyjska w wykonaniu Archetti

Nie ma się co dziwić, że młodzież przybyła na koncert w niedzielny wieczór z dużą dozą niepewności, z obawą, czy przetrwa godzinę albo więcej, kiedy ze sceny popłyną dźwięki klasyki, i to klasyki mało znanej, raczej nigdy nie słyszanej.

Sytuacja na twarzach publiczności przechodziła pewne metamorfozy.

Od początkowej obojętności, czy nawet znudzenia na początku, po coraz bardziej zainteresowane spojrzenia w stronę sceny, aż po prawdziwe zaangażowanie już od połowy programu, a nawet wcześniej.

Niezwykła umiejętność Macieja Tomasiewicza, świetnego nawiązania kontaktu z publicznością oraz dar przekazywania ciekawych informacji o utworach i ich twórcach, miały tu niebagatelne znaczenie.

Pomijając fakt autentycznej, fantastycznej konferansjerki, to niebagatelne znaczenie miała sama osobowość dyrygenta, jego elegancja, szyk i urok osobisty, co widać było w spojrzeniach z podziwem, żeńskiej części młodzieży. poza tym, przecież skład orkiestry to rówieśnicy przybyłych uczniów jaworznickich szkół średnich, i zetknięcie się z wybitnymi umiejętnościami swoich kolegów i koleżanek musiało  wywrzeć wrażenie.

Toteż, kiedy już przebrzmiały wszystkie zaplanowane utwory, ręce nie chciały przestać bić braw, wypraszając bisy.
Wydaje się, że większość młodzieży połknęła haczyk i zapewne niektórzy pojawią się na kolejnych koncertach w przyszłym roku.

A w niedzielę, 17 grudnia usłyszeliśmy wraz z młodzieżą.
Peter Warlock Capriol suite, John Rutter Suita na smyczki, Gustaw Holst Brooke Green Suite, Edward Elgar Serenada na orkiestrę smyczkową.
W trakcie bisów orkiestra zagrała kolędę, którą zaśpiewali wszyscy, wychodząc z koncertu radośnie nastawionymi do nadchodzących świąt.